Papa termozgrzewalna to jedna z najpopularniejszych metod pokrycia dachów. Wśród jej walorów można wymienić wytrzymałość na czynniki zewnętrzne, w tym niekorzystne warunki atmosferyczne, a także wieloletnią trwałość. Dzisiejsza papa termozgrzewalna znacznie różni się od rozwiązań stosowanych przed laty – technologia jest bardziej zaawansowana. Z naszego poradnika dowiesz się, jak wygląda układanie papy termozgrzewalnej.
Spis treści:
Papa termozgrzewalna – charakterystyka
Papa termozgrzewalna zawdzięcza swoją wytrzymałość specjalnej strukturze, w której znajdują się trzy warstwy. Pierwsza z nich, spodnia, składa się z folii adhezyjnej – dzięki niej materiał jest zabezpieczony przed sklejeniem podczas magazynowania oraz transportu, co ma duże znaczenie również podczas montażu papy termozgrzewalnej.
Druga warstwa, nośna, to osnowa, zapewniająca papie odporność na rozciąganie czy uszkodzenia mechaniczne. Może być wykonana z:
• welonu szklanego, który wprawdzie nie gnije, jednak jest łamliwy oraz mało odporny na rozrywanie,
• tkaniny szklanej – jest mało rozciągliwa, ale wyróżnia się wytrzymałością na rozrywanie; podobne właściwości ma kompozyt poliestrowo-szklany,
• włókniny poliestrowej – cechą jest duża rozciągliwość, do 65% (dla porównania – w przypadku welonu oraz tkaniny szklanej parametr ten wynosi maksymalnie 2,5%).
Trzecia warstwa jest złożona z bitumu. Okrywa on osnowę z obu stron, zapobiegając przedostawaniu się do jej wnętrza wody. W jej składzie mogą znajdować się polimery – na przykład SBS sprawia, że papa zachowuje swoje parametry odpornościowe w bardzo niskich temperaturach, natomiast PAO poprawia przyczepność do podłoża. Warstwa bitumiczna może być dodatkowo pokryta posypką drobnoziarnistą, stanowiącą ochronę przed szkodliwym działaniem promieni UV oraz nadmiernym nagrzewaniem materiału, a także nadającą papie estetyczny wygląd.
Położenie papy termozgrzewalnej jest korzystne z wielu względów. Takie pokrycie jest:
• szczelne – połączenia między poszczególnymi pasami stanowią skuteczne zabezpieczenie przed wilgocią,
• trwałe – papa zachowa swoje walory użytkowe przez kilkadziesiąt lat, bez względu na warunki panujące w otoczeniu; w tym czasie nie trzeba jej konserwować,
• elastyczne – co sprawia, że nie ma ryzyka, iż materiał będzie na przykład pękał na zgięciach,
• stosunkowo lekkie, a więc można je układać również na tych budynkach, w których więźba dachowa nie jest masywna.
Dodatkowym atutem jest to, że klejenie papy nie jest trudne i nie wymaga poświęcenia sporej ilości czasu. Jej cechą jest ponadto szerokie zastosowanie – służy ona nie tylko do izolacji dachów, ale również fundamentów czy balkonów albo tarasów. Do wyboru masz:
• papę podkładową, którą umieszcza się bezpośrednio na podłożu, na przykład na deskach bądź styropianie – może służyć do uszczelnienia dachu przed położeniem blachodachówki czy gontu bitumicznego,
• papę nawierzchniową, stanowiącą ostateczne wykończenie dachu – kładzie się ją na papach podkładowych,
• papę jednowarstwowego krycia – nie wymaga zastosowania dwóch rodzajów papy,
• papę specjalną (wentylacyjną) – głównym zadaniem jest odprowadzanie wilgoci z podłoża.
Pamiętaj, że takie pokrycie jest droższe od papy tradycyjnej, wymagającej zastosowania lepiku. Ważne jest również zachowanie pewnych zasad w trakcie montażu – dotyczy to na przykład zapewnienia pokryciu prawidłowej wentylacji, jak również tego, aby na zewnątrz panowały odpowiednie warunki atmosferyczne.
Metody układania papy termozgrzewalnej
Kładzenie papy termozgrzewalnej w każdym przypadku polega na przyklejaniu podgrzanego od spodniej strony materiału do rozgrzanego podłoża. Jeśli chodzi o montaż, pod uwagę trzeba wziąć kąt nachylenia dachu – gdy wynosi on:
• nie więcej niż 20% – papę układa się pasami równoległymi do okapu,
• powyżej 20% – klejenie papy należy wykonywać prostopadle do okapu, co zapobiega osuwaniu się pasów w trakcie zgrzewania.
Sposób montażu zależy też od rodzaju podłoża. Może ono być:
• drewniane albo blaszane – warto wykorzystać zarówno papę podkładową, jak i wykończeniową,
• betonowe – dopuszcza się zastosowanie jednej warstwy, jednak klejenie papy wymaga wcześniejszego nałożenia asfaltowego środka gruntującego,
• wykonane z elementów prefabrykowanych – w miejscach ich styku polecamy ułożenie dodatkowych pasów papy o szerokości około 25 cm, najlepiej z osnową z włókniny poliestrowej.
W przypadku dachów narażonych na drgania układanie papy termozgrzewalnej warto oprzeć na materiale, w którym osnowę wykonano z włókniny poliestrowej. Jest ona przydatna również do obróbek kątowych, na przykład kominów – w takim wypadku zalecamy układ dwuwarstwowy.
Układanie papy termozgrzewalnej
Na to, jak położyć papę termozgrzewalną, aby cała operacja przebiegła bezproblemowo, wpływa wiele czynników. Pod uwagę musisz wziąć dobór odpowiednich narzędzi – przydadzą się:
• palnik gazowy z wężem i reduktorem, wymagający podłączenia do butli z propanem-butanem,
• nóż do docinania pasów,
• szpachelka – do dociskania krawędzi papy do podłoża,
• hak – niezbędny do podnoszenia zgrzewanych zakładów oraz przytrzymywania rolek.
W trakcie prac warto wyposażyć się ponadto w odzież roboczą i antypoślizgowe obuwie oraz rękawice ochronne, jak również w sprzęt pozwalający na pracę na wysokości, na przykład pasy zabezpieczające. Niezbędna jest też gaśnica i koc gaśniczy.
Układanie papy termozgrzewalnej należy poprzedzić przygotowaniem podłoża. Powinno ono być:
• równe i zdylatowane – jeśli będziesz układał papę na elementach prefabrykowanych, między nimi warto umieścić zaprawę o wytrzymałości na poziomie co najmniej 10 MPa,
• zagruntowane i suche, dzięki czemu pasy będzie można łatwo do niego przyklejać,
• wytrzymałe, zapewniając przeniesienie przewidywanych obciążeń podczas montażu i eksploatacji dachu – w przypadku podłoża drewnianego zaleca się stosować deski o grubości 20–32 cm albo wodoodporną sklejkę wiórową,
• pozbawione kurzu i zanieczyszczeń, a także nalotów, na przykład porostów i mchów.
Zadbaj o to, aby montaż papy termozgrzewalnej zrealizować w odpowiednich warunkach atmosferycznych, a więc przy bezwietrznej pogodzie i bez opadów deszczu. Minimalna temperatura to 0–5°C. Rolki powinno się przechowywać w pomieszczeniach ogrzewanych o temperaturze około 20°C i wynosić tuż przed klejeniem.
Układanie papy wymaga kolejno:
• rozplanowania lokalizacji poszczególnych pasów – musisz wziąć pod uwagę wielkość połaci dachowej oraz położenie wpustów dachowych czy przerw dylatacyjnych,
• osadzenia oprzyrządowania, czyli haków, rynien czy dybli,
• wykonania obróbki przy kominach lub świetlikach,
• zapewnienia wentylacji pokrycia – służy do tego papa wentylacyjna z zakładami o szerokości 3–5 cm,
• podgrzewania podłoża i spodniej strony papy palnikiem przy jednoczesnym powolnym rozwijaniu rolki – o tym, że klejenie przebiega prawidłowo, świadczy wypływ masy o szerokości 0,5–1,0 cm,
• łączenia kolejnych pasów na zakład wzdłużny – zgodnie z kierunkiem przepływu wody.
Po nałożeniu kilku pasów można sprawdzić, czy prawidłowo przytwierdzono je do podłoża. Jeśli odchodzą od niego, warto je ponownie podgrzać i skleić. Aby miejscu wypływu masy bitumicznej nadać estetyczny wygląd, warto nałożyć na nie posypkę w kolorze pokrycia.
Układanie papy termozgrzewalnej na starej papie – czy warto to robić?
Montaż papy termozgrzewalnej na starej papie jest możliwy i warto go wykonać, choćby ze względów estetycznych. Wymaga to jednak odpowiedniego przygotowania się. Należy przeprowadzić dokładną inspekcję dachu, a następnie:
• wymienić uszkodzone elementy, w tym zniszczone rynny,
• uzupełnić ubytki, na przykład za pomocą szpachli bitumicznej,
• usunąć pęcherze, fałdy czy zgrubienia poprzez ich nacięcie i wyrównanie – przy rozległych uszkodzeniach, a także silnym zawilgoceniu starą papę warto wyciąć i nałożyć nowy materiał,
• zastosować grunt.
Układanie papy termozgrzewalnej na starej papie wygląda podobnie jak w przypadku innych podłoży. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zastosowaniu nie tylko warstwy nawierzchniowej, ale również papy wentylacyjnej.
Przeczytaj też: Jak zabezpieczyć dach przed wilgocią?
